Hallo, ik ben Annita en er is mij gevraagd om te vertellen hoe ik de donatie heb ervaren
Een tante, die mij heel dierbaar is, heeft al jaren slechte nieren die natuurlijk steeds verder achteruit gingen. Ze ging inmiddels 2x in de week aan de dialyse. Haar man had zich ook al helemaal laten onderzoeken om een nier af te staan, maar dit kon helaas niet. Haar zoon heeft ook een verminderde nierfunctie , dus ook geen optie. Haar dochter wilde wel maar het ligt in de lijn der verwachting dat zij misschien ook klachten zou kunnen krijgen. Bijna alle familieleden aan tantes kant hebben nierklachten.
En ik……..ik dacht dat dat niet kon omdat een aantal jaren geleden borstkanker heb gehad. Maar toch…….ik dacht, we kunnen het vragen aan de specialist. Dus gevraagd en deze specialist heeft gelijk UMC Nijmegen gebeld waar mijn tante onder behandeling was, en ik was van harte welkom.
Dus afspraak gemaakt daar, hele prettige gesprekken, hele goede voorlichting en daarna een dag geweest voor alle onderzoeken. Dat bestond uit bloed/urine onderzoek, foto’s, scan’s, ecg en gesprekken met specialistische verpleegkundige, nefroloog, maatschappelijk werk. Je kon alles vragen, hele goed uitleg.
Na alle onderzoeken kreeg ik bericht dat ik de perfecte donor was. Wij hadden niet dezelfde bloedgroep, dus het zou een “cross over” worden, mijn nier naar een ander koppel die ook niet matchen maar wel de juiste nier voor mijn tante hadden. Maar helaas, niet alle transplantatiecentra wilden hierin meedoen vanwege mijn verleden met kanker. Dus bleef over, transplantatie “over de bloedgroep heen”.
Daarvoor veranderde er voor mij niets maar de ontvanger moet in dit geval al eerder starten met medicatie ipv op de dag van operatie. Dit verliep allemaal prima.
In februari werden we geopereerd, een dag van tevoren moesten we aanwezig zijn.
Een hele prettige ontvangst, weer wat gesprekjes gehad. En…….ik heb nooit geen moment getwijfeld maar ik mocht tot aan de OK toch zeggen als ik niet meer wilde. Dat voelt aan ene kant wel fijn, mocht je twijfels krijgen, weet je wel dat je nog terug kan..
Het gedag zeggen van mijn tante was best emotioneel. Ook een paar uur voor OK was spannend, maar ik ben van de OK teruggekomen, alsof er niets was gebeurd, je merkt natuurlijk niets van de operatie. Ik was wel die hele dag erg misselijk maar dat kan soms na narcose. De operatie is middels een kijkoperatie gedaan. Heb geen moment pijn gehad, weinig van gemerkt dat ik geopereerd ben, behalve de dag misselijkheid.
Donderdag geopereerd en zaterdag mocht ik weer naar huis. Op vrijdag werd ik met bed en al naar mijn tante gereden, dat was wel heel bijzonder, dat zij nu mijn nier in haar buik had en…..de nier had het tijdens de operatie al goed gedaan. Mijn tante mocht 2 dagen later naar huis.
Alles is zo erg meegevallen, nauwelijks tot niet pijnklachten gehad na de operatie. Waar ik wel wat last van had was meer vermoeid zijn. Maar dat is nu na een halfjaar over.
Ik kan het echt alleen maar toejuichen, een nier afstaan is echt zo goed te doen. En je geeft een ander echt het leven terug, dialyseren is geen leven meer.
Ik hoop door mijn verhaal te vertellen dat ik anderen kan inspireren om ook deze stap te zetten.
Vriendelijke groet, Annita.