Carolien gaf haar nier aan een onbekende. Wij zijn dankbaar dat wij haar ervaring mogen delen t.b.v. meer bekendheid voor nierdonatie bij leven.
“Toen mijn man 6 jaar geleden donor was voor onze vriendin, wist ik al dat ik dit ook wilde doen. Ik was helaas geen match.
Via via kwam ik bij iemand uit die in het AMC patiënt was. Helaas bleken wij geen match.
Toen ik via dezelfde persoon bij iemand uitkwam die in Groningen liep en wij dezelfde bloedgroep bleken te hebben, gingen we ervoor.
Al waren al vele onderzoeken gedaan toch duurde het nog bijna een jaar voordat we uitsluitsel kregen. Ik was wel een match maar niet voor 100 procent.
Er werd geadviseerd om 1 x in de cross-over ronde mee te doen. Daar kwam een match uit en op deze manier konden er 3 mensen een nieuwe nier ontvangen.
In november was het zover.
Een dag van te voren moest ik me melden.
Na lichamelijk onderzoek en een corona-test, ging alles nu echt op groen. De arts kwam ook nog langs, hij stelde mij gerust, ik was echt het belangrijkste…mochten ze tijdens de operatie ergens over twijfelen, dan zou het feest niet door gaan.
‘s-Avonds nog met mijn ‘indirecte” ontvanger afgesproken. Ik kreeg een lieve kaart met een kettinkje.
De volgende dag was ik echt enorm zenuwachtig…: waar was ik aan begonnen??? Toen ik mijn arts zag, werd ik weer kalm. Dit wilde ik al jaren, ik was in goede handen.
Na de operatie was ik dolblij weer wakker te zijn en ik wilde meteen naar zaal.
Ik moest eerst daar even goed bijkomen. Ik kreeg een ijsje en mocht op de knop drukken als ik pijn kreeg, dan kreeg ik een shot morfine. Ik had wel echt pijn maar het was te doen. Helaas kon ik niet tegen de morfine, ik werd er heel beroerd van.
Dan liever maar pijn. Na twee dagen kreeg ik enorme pijn in mijn schouders, dit kwam door het gas dat in mijn lichaam gedaan was. Dit heeft wel twee weken geduurd.
Toen ik na vijf dagen naar huis ging ben ik liggend in de auto naar huis gereden. Ik woon voorbij Den Haag, dus dat was wel heftig. Toen de pijn in mijn schouder weg was, merkte ik pas dat ik last van mijn buik had. Het leek wel of ik zwanger was, het bleek wondvocht te zijn.
Ik ben heel nauw gevolgd door de artsen en de coördinator. In het ziekenhuis ben ik als een prinses behandeld, altijd een luisterend oor hoe druk ze het ook hadden.
Al met al een hele positieve ervaring.
Na enkele maanden werkte ik weer fulltime, loop ik weer 12 km en voel me prima. Alleen de littekens zeggen nog dat ik geopereerd ben.”
Op onze website www.doneereennierbijleven.nl staan nog meer ervaringen van nierdonoren. Heel fijn om te lezen, zeker als je zelf nadenkt over nierdonatie bij leven.
Op onze Facebookpagina en op onze website www.doneereennierbijleven.nl staan de oproepen van nierpatiënten die bij ons ingeschreven staan. Zij zijn allemaal op zoek naar een donornier.
Wil jij 1 van hen helpen?
Denk jij na over nierdonatie bij leven?
Mail ons: info@doneereennierbijleven.nl
#stichtingnierdonatiebijleven#nierdonatiebijleven#nieren#hetmooistegeschenk#elkaarhelpen