Desiree gaf haar nier aan een onbekende. Wij zijn dankbaar dat wij haar ervaring mogen delen t.b.v. meer bekendheid voor nierdonatie bij leven.
“Al vanaf mijn 18de, toen het wettelijk mocht, ben ik voorstander van donatie. Ik was dan ook erg blij met de nieuwe wet orgaandonatie waarbij iedereen donor is tenzij anders beschreven.
Dus ergens sprak mij het doneren bij leven ook zeker aan. Ik had alleen geen echte aanleiding om daar eens serieus over na te denken, totdat….ik via FB een oproep las van een neef van onze goede vriend en werknemer. Toen werd het tastbaar, ging ik “aan“ op zijn verhaal en besefte ik me pas echt goed wat leven met een nierprobleem betekent voor iemand en zijn/haar omgeving.
Ik was geraakt, ontroerd en eigenlijk ook een beetje boos…. Kan dit echt niet anders? Ja dat kan dus, je kunt bij leven je nier doneren en ik ben op onderzoek uit gegaan. Ik zag eigenlijk niet zoveel beren op de weg, had vertrouwen in het onderzoek en mijn eigen gevoel en kracht, dus na mijn bevindingen heb ik het met mijn gezin besproken.
Die verklaarden mij in eerste instantie voor gek en dat vond ik niet zo vreemd. Na uitleg, contact met de mogelijke ontvanger, mijn beweegredenen werd het ze wel duidelijk dat ik dit heel graag wilde gaan onderzoeken. Ondanks dat zij het niet zouden doen om allerlei goede redenen en de risico’s die ze liever niet namen vonden ze dat ik uiteindelijk moest doen wat goed voelde.
Dus vol goede moed de trajecten in. Nijmegen in en ik kan niet anders zeggen wat een fijn en deskundig team. Na alle onderzoeken kwam de MRI en laat ik nou daar gestruikeld zijn. Op de MRI werd een klein niersteentje in de ene en een kleine cyste in de andere nier gevonden. Wat was dat balen, het voelde als struikelen op de finishlijn. Maar er was nog hoop, na een jaar zouden we die onderzoeken opnieuw doen en kijken hoe het er dan voor stond. Hoe balen was het om dat nieuws aan de mogelijke ontvanger te melden.
We spraken af om mij even terug te trekken uit het proces om een eventuele nieuwe donor in het traject te kunnen laten doorstromen en drie weken voordat ik dan toch officieel goedgekeurd werd heeft hij een nier mogen ontvangen via zijn oproep bij Stichting Doneer een Nier bij Leven. Hoe mooi kan het gaan want het gaat goed met hem, en ja daar zat ik dan goedgekeurd lag mijn dossier op de plank.
Na een tijdje het te hebben laten bezinken werd ik wederom geraakt door een andere oproep via de moeder van een mogelijke ontvanger. En weer ging ik aan, heb ik een berichtje gestuurd dat ze in Nijmegen onze dossiers maar eens moesten bekijken of we een eventuele match zouden mogen zijn. Opnieuw ging ik het gesprek met ons gezin aan maar deze keer was het anders, mijn man had een hartinfarct gehad die ik met goede afloop zelf heb moeten reanimeren en aan de AED heb gelegd die ook daadwerkelijk af ging. Het gevoel werd dus heel dubbel, aan de ene kant weet je hoe belangrijk elkaar helpen is aan de nadere kant zijn er de risico’s en de kids waren nog maar net bekomen van een enorme spannende tijd.
Gelukkig zat er wat tijd tussen aanmelden en de onderzoeken voor deze mogelijke ontvanger en hebben we vaak erover gesproken. Helemaal warm liepen ze er niet voor maar ook nu weer begrepen ze dat dit zo bij mij past. Dus toen ik eindelijk het verlossende telefoontje mocht plegen naar de ontvanger en naar haar moeder stroomde de waterlanders over onze wangen, mixed feelings dus. Gelukkig was er ook meteen een datum, 22 februari 2024 was DE dag, wat keken we er beiden naar uit.
Al bijna twee jaar en zeker na het hartinfarct van mijn man stond gezondheid hoog op mijn lijstje dus met mijn 53 jaar ging ik krachtig en gezond de operatiekamer in. De operatie ging werkelijk fantastisch bij ons allebei. Haar nieuwe nier deed meteen zijn werk en ik merkte niet dat ik er een kwijt was. Volgens de artsen waren ze lekker groot en actief en dat lieten de zakken geproduceerde urine ook goed zien.
Het herstel was waanzinnig, ik mocht de volgende dag alweer naar huis en heb geen tegenslagen ervaren, ook het herstel van de ontvanger verliep voorspoedig. Het was ook een hele fijne tijd om door heen te mogen gaan.
Nu 4 maanden later kan ik niet anders zeggen dan dat ik enorm dankbaar ben dat haar nier het zo goed doet, dat ze haar leventje weer rustig op kan pakken maar vooral plannen kan maken voor de toekomst. Dat gun ik haar en haar omgeving het allermeest. Niemand weet hoe de toekomst er uit gaat zien maar met een nierziekte is de toekomst wel heel onzeker.
Groetjes Desiree van Zanten”
Op onze Facebookpagina en op deze website www.doneereennierbijleven.nl staan de oproepen van nierpatiënten die bij ons ingeschreven staan.
Zij zijn allemaal op zoek naar een donornier.
Wil jij 1 van hen helpen?
Denk jij na over nierdonatie bij leven?
Mail ons: info@doneereennierbijleven.nl