Karin gaf haar nier aan haar man Rob. Wij zijn dankbaar dat wij hun ervaring mogen delen t.b.v. meer bekendheid voor nierdonatie bij leven.
“Ons traject heeft in totaal 5 jaar geduurd: dit kwam door de nierfunctieschommelingen bij mijn man. Afgelopen 8 februari 2024 zijn wij geopereerd.
Vijf jaar geleden is ons voorgesteld door het team van Radboud Nijmegen om alvast met familie te praten over nierdonatie bij leven.
Geen van de bloedverwanten van mijn man stond er voor open.
Wij hebben 2 jongens, inmiddels 27 en 24 jaar. Één zoon heeft zelf reuma en een oogziekte en veel medicatie, onze andere zoon vonden wij veel te jong, überhaupt hadden we hier heel veel moeite mee gehad.
Toen kwam er toch wel paniek: en nu verder??
Ik heb gelijk gezegd: waarom ik niet???
Toen begon het traject onderzoeken, scans, echo’s, gesprekken en wachten op alle uitslagen!!
En wonder boven wonder kon ik mijn man helpen.
Wat waren wij blij!!
Drie keer al deze onderzoeken opnieuw gehad want in een jaar kan er veel gebeuren met je gezondheid en dan gaat het niet door.
Afgelopen februari moest er geopereerd worden, mijn man heeft maar 1 nier en zijn nierfunctie was gezakt naar 8 procent .
Mijn man heeft de ziekte van Crohn en veel operatie-ingrepen gehad in zijn buik, het was dus de vraag gaat het wel lukken??
Er zijn veel gesprekken geweest door ons team en uiteindelijk is er besloten dat eerst mijn man naar de ok ging en opengemaakt werd om te kijken of het wel kon.
Door vele operaties zouden er veel verklevingen in de buik kunnen zitten.
Nadeel was dat mijn man heel lang onder narcose moest.
Toen was het zover: een week voor de operatie nog wat onderzoeken en gesprekken gehad. Mijn man werd twee dagen van tevoren opgenomen, ik een dag voor de operatie. De chirurg vroeg of ik mijn verhaal wilde doen aan 8 studenten in opleiding dat vond ik wel bijzonder.
Dan is het zover! Mijn man ging om 7.30 uur richting de ok met mijn zoon met telefoon op facetime samen met mijn andere zoon, heel emotioneel maar mooi we waren toch samen om mijn man naar de ok te brengen.
Toen was het wachten….
Uiteindelijk kwam de verpleging naar mij: mevrouw u mag naar de ok: Het kan!!
Traantjes gelaten op weg naar de ok !!
Wat een emotie kwam er los, want als het niet kon…wat dan…dit was wel met ons besproken.
Op de ok vroeg ik gelijk hoe is het met mijn man, maar hij lag een verdieping lager.
We hadden beiden dezelfde chirurg.
Mijn man had een team van 14 man op de ok, ik heb ze niet geteld maar zag vele blauwe mutsjes.
De chirurg kwam naar mij toe en stelde me gerust: alles is goed gegaan met uw man, we gaan nu ons best doen bij u.
Maakte nog de grap laat hem niet vallen he!!
Ik had ook om een een foto gevraagd aan de chirurg, deze kreeg ik ‘s-avonds al in mijn mail. Een foto van mijn nier die in de buik van mijn man geplaatst werd. Heel bijzonder om te zien.
En dan word je wakker: alles is achter de rug maar dan ligt je man nog op de ok, weer wachten op bericht. Terug op de afdeling begon ik na een tijdje te voelen waar ze geweest zijn in mijn buik. Hechtingen waren meer voelbaar maar vond het heel goed te doen.
Wel op de pijnpomp drukken mevrouw, wacht niet te lang want dan ben je te laat.
Toen ik een tijdje op de afdeling was en goed wakker was kwam de chirurg om te vertellen dat alles goed verlopen was met ons en hij erg tevreden was en dat ik een mooie nier had afgestaan aan mijn man. Mijn nier had voor natte sokken gezorgd zei hij, bij aansluiting was hij gelijk gaan werken.
We lagen beiden apart: mijn man lag op de PACU-afdeling, gelukkig konden we samen facetimen.
Heel emotioneel..tranen, “ben zo blij, voel me echt jarig” eerste wat hij zei tegen mij, “ik heb mijn leven terug!!”.
De volgende dag mocht hij van PACU af en naar de donatieafdeling en toen ben ik met mijn bedje naar hem gebracht. Bedjes naast elkaar. Wat was dat fijn: ook weer traantjes, alles komt los, wij zijn de gelukkigste mensen op aarde zeiden wij.
Inmiddels was het 23 uur, toen kwam de verpleegster: mevrouw er is net gebeld ze missen jou op de afdeling. Tja…ze hadden geen tijden gezegd.
Het ging heel goed met mij, donderdag geopereerd en zaterdag naar huis. Lucht in de buik was lastig, maar mijn darmen hebben 2 weken bijna stilgelegen. Maar alles komt weer goed. Mijn man mocht na 5 dagen naar huis .
Thuis samen rustig aandoen, hulpje één keer in de week voor de zware taken gehad.
Nacontrole gehad: alles was goed met mij .
Met mijn man gaat het ook goed. Er zijn wel wat hobbels geweest en er komen nog wel hobbels.
Mijn nier is sterk en werkt heel goed van 8 procent naar 60 procent nierfunctie gegaan. Wel veel medicatie voor afstoting, suiker maar ook weer eraf of minder geworden.
Wat nu nog speelt is dat de oude nier problemen geeft en ontsteekt. Hierbij ook opnamens geweest. Hoge koorts en erg ziek zijn. Meerdere kuren gehad en nu weer een kuur van 6 weken. Nu zal er helaas toch weer een operatie moeten plaatsvinden om de oude nier te verwijderen.
We blijven positief!! En we hopen dat er daarna echt rust komt want het blijft toch nog een beetje onzeker allemaal. Maar mijn nier doet het nog steeds goed!!
Als je dit traject in gaat en hiermee te maken krijgt besef je maar al te goed wat doneren in houd: je redt er andermans leven mee!!
Ik zeg: doen!!
Groetjes Karin en Rob Cobussen”
Op onze Facebookpagina en op onze website www.doneereennnierbijleven.nl staan de oproepen van nierpatiënten die bij ons ingeschreven staan.
Zij zijn allemaal op zoek naar een donornier.
Wil jij 1 van hen helpen?
Denk jij na over nierdonatie bij leven?
Mail ons: info@doneereennierbijleven.nl